Najczęstszym problemem z którymi zgłaszają się mężczyźni są trudności w oddawaniu moczu w przebiegu rozrostu stercza
(patrz przerost prostaty).
Inne schorzenia które statystycznie rzadziej występują to:
1. Zwężenie cewki moczowej – nawrotowa, trudna do wyleczenia choroba której objawem jest zwężenie strumienia moczu, aż do całkowitego zatrzymania moczu.
Przyczyny:
- jatrogenne – nieumiejętne cewnikowanie, zabiegi urologiczne na dolnych drogach moczowych, częste badania diagnostyczne dolnych dróg moczowych (cystoskopie)
- zapalne: bakteryjne, wirusowe lub grzybicze zapalenie cewki moczowej często w przebiegu chorób wenerycznych
Diagnostyka:
- uretrografia – podanie kontrastu do cewki moczowej i obejrzenie jej przebiegu pod rentgenem
- uretrocystoskopia – oglądanie przebiegu cewki moczowej cienkim instrumentem pod kontrolą kamery w celu uwidocznienia zwężenia
Leczenie:
- Uretrotomia sp Sachse – rozcięcie zwężenia za pomocą instrumentu wprowadzonego do światła cewki w znieczuleniu ogólnym
- Uretrotomia laserowa – rozcięcie zwężenia za pomocą lasera
- Dilatacje, kalibracje cewki moczowej – poszerzanie zwężenia za pomocą cewników lub rozszerzadeł
- Stenty docewkowe – wszczepienie do światła cewki moczowej materiału zapobiegającego nawrotom zwężenia. W Szpitalu Mazovia ekspertem wykonującym te zabiegi jest
dr hab. Igal Mor.
- Plastyka cewki moczowej – leczenie operacyjne polegające na wycięciu miejsca zwężenia i zespolenia cewki koniec do końca w odcinku zdrowym lub zaawansowane plastyki
z wykorzystaniem przeszczepienia śluzówki policzka do cewki.
2. Nietrzymanie moczu u mężczyzn – objaw który występuje z kilku różnych przyczyn jak nietrzymanie moczu z przepełnienia (przy rozroście stercza, lub zwężeniu cewki moczowej), nietrzymanie moczu w przebiegu nadreaktywności wypieracza pęcherza moczowego (parcia naglące z popuszczaniem), nietrzymanie moczu w przebiegu niewydolności zwieracza cewki lub po uszkodzeniu jatrogennym (stan po prostatektomii, TURP, TURPiS, TULEP).
Diagnostyka:
- Wykonujemy ją aby ustalić rodzaj nietrzymania moczu – wywiad, badanie fizykalne, test kaszlowy, badania laboratoryjne, obrazowe (USG-TAUS, TRUS), badanie urodynamiczne, badania małoinwazyjne (uretrocystoskopia, itd)
Leczenie:
- W zależności od stopnia i przyczyny NM leczenie może być farmakologiczne (leki anycholinergiczne, alfa-blokery, itd.), ostrzyknięcie pęcherza BOTOX, lub operacyjne (operacje prostaty, cewki moczowej lub wszczepienie sztucznego zwieracza cewki moczowej (AMS 800 lub Zephyr).
3. Nietrzymanie moczu u kobiet – dzielimy ten objaw na 3 najczęstsze grupy:
- wysiłkowe nietrzymanie moczu – popuszczanie moczu przy kaszlu, kichaniu, wysiłku, napięciu tłoczni brzusznej u kobiety i związanym z tym wyciekiem. Jest konieczność używania wkładek higienicznych. Stany te związane są z opuszczeniem narządów dna miednicy mniejszej, brakiem estrogenów u kobiet w okresie postmenopauzalnym, przebytymi porodami i nadmierną ruchomością cewki moczowej.
- nietrzymanie moczu w przebiegu nadreaktywności pęcherza moczowego (OAB) kiedy występują parcia naglące z popuszczaniem, częstomocz, konieczność oddawania moczu
w nocy kilka razy, mikcje są małymi porcjami
- mieszane nietrzymanie moczu – kiedy występują oba powyższe stany jednocześnie
Diagnostyka:
- Wywiad, badanie fizykalne, badania laboratoryjne, obrazowe (USG), badanie urodynamiczne.
Leczenie:
Wysiłkowe nietrzymanie moczu wymaga rehabilitacji mięśni dna miednicy mniejszej, ćwiczeń mięśni Kegla. Jeśli jest to niewystarczające, wówczas czas na pomoc operacyjną – obecnie są to minimalnie inwazyjne zabiegi TOT lub TVT, przeprowadzane w trybie jedno lub dwudniowym, po których problem znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
Nietrzymanie moczu z parcia jest leczone farmakologicznie (cholinolityki, beta3-mimetyki) lub podajemy BOTOX do ściany pęcherza moczowego.
Mieszane nietrzymanie wymaga wykonania obu powyższych procedur.
