Nietrzymanie moczu – jak skutecznie leczyć ten problem?

Wiele osób wstydzi się nawet pójść ze swoim problemem do lekarza, choć obecnie są już skuteczne metody radzenia sobie z tą uciążliwą dolegliwością.

Jakie są przyczyny nietrzymania moczu?

Nietrzymanie moczu, nazywane też inkontynencją, polega na mimowolnym opróżnianiu pęcherza, tylko częściowo albo w całości. Częściej doświadczają tego kobiety, a główne przyczyny to przebyta ciąża, poród, menopauza – mięśnie dna miednicy stają się osłabione i nadmiernie rozciągnięte, a układ rozrodczy opada, w związku z czym zmienia się także pozycja cewki moczowej. U mężczyzn nietrzymanie moczu występuje głównie w starszym wieku, kiedy powiększa się prostata, może być też powikłaniem po zabiegu urologicznym.

Czasami nietrzymanie moczu wiąże się w nadreaktywnością pęcherza – pacjent bardzo często odczuwa potrzebę mikcji, a parcie na pęcherz pojawia się nagle i bywa bolesne, co prowadzi do mimowolnego popuszczania moczu.

Rodzaje inkontynencji

U większości osób, które mają problem z kontrolowaniem pęcherza, występuje wysiłkowe nietrzymanie moczu. Wycieki moczu następują podczas wysiłku, kiedy rośnie ciśnienie w jamie brzusznej, ale gdy dolegliwość jest już mocno zaawansowana, do opróżnienia może dojść podczas zwykłego leżenia czy zmiany pozycji ciała.

Innym rodzajem jest naglące nietrzymanie moczu, spowodowane nadmierną pobudliwością mięśni pęcherza, oraz mieszane nietrzymanie moczu, w którym łączą się cechy wysiłkowego nietrzymania moczu oraz pęcherza nadreaktywnego.

Czy da się wyleczyć nietrzymanie moczu?

Największe szanse mają osoby, które zaczną leczenie już przy pierwszych objawach, gdy nietrzymanie moczu jest na jeszcze mało zaawansowanym stadium rozwoju. Terapia zwykle łączy się z leczeniem chorób współistniejących, jak otyłość, infekcja dróg moczowych, zaparcia. Szpital Mazovia w ramach leczenia oferuje profesjonalną rehabilitację mięśni Kegla (inaczej mięśni dna miednicy), a jeśli mimo ćwiczeń stan pacjenta się nie poprawia, proponowane są zabiegi operacyjne TVT i TOT, kuracje farmakologiczne, ostrzykiwanie ścian pęcherza moczowego botoksem.